یه واقعیتی هست
اونم اینه که دنیا پر از آدمه
با افکار و اهداف متفاوت
و ممکنه بین این همه آدم، تعداد خیلی خیلی کمیشون هدفشون با تو یکی باشه
یا حتی همسو باشه...
ولی چیزی که تحمل این شرایط رو سخت تر میکنه
اینه که این افراد نسبت به ما بی تفاوت نیستن
و بیشتر اون ها سعی میکنن
مارو به مسیر خودشون نزدیک کنن
و با این واقعیت غیر قابل تغییر و غیر قابل فراموشی،
وظیفه ما اینه که هدفمون رو دو دستی بچسبیم
و باور به هدفمون و مسیر مون رو تقویت کنیم
علاوه بر اون ایمانمون به اونی که همه چی دست اونه بیشتر کنیم
در واقع این تنها کاری که از دستمون بر میاد
یا حداقل من راه بهتری بلد نیستم...
( قسمت اول )