تو درهمین شهری
و فقط چند خیابان ازمن فاصله داری
بی که بدانی
من برای حس کردنت
و برای در خود یافتنت
پناه می‌برم
به کتاب های شعر و دیوان‌ها
تا مگر
ردی از تو بیابم
در بیتی ازغزلی از هفتصد سال قبل
یا شاید
در مصرعی ازشاعری بی نام ونشان
که در سندیت آن تردید است
...
حال آن که
تو هستی
همین حالا
در همین شهر
و فقط چند خیابان از من فاصله داری...
حسین کاظمیان
آن شب درست روی همان پل قرار بود . . .
احساس های ما تب تند فرار بود
تردید تلخ رفتن و ماندن برای ما
حسی شبیه دلهره ای در قمار بود
بعد از تمام حادثه ها آن شب عجیب
پایان هر حکایت و هر انتظار بود
آن شب تمام پنجره ها بسته بود و ماه
روی زمین سرد خدا لکه دار بود
شاید خدا هم از غم تقدیر شوم ما
مانند بغض وا نشده در فشار بود
ما را به جرم عشق به قانون مرگ برد
آن چوبه ای که شاهد یک حکم و دار بود
پایان آن شب و همه ی اضطراب ما
آغاز پر کشیدن ما از حصار بود
پرواز ما اگرچه به سرخی خون نشست
شیرین ترین حکایت ما آن قرار بود .